روش علی الراس چیست و چه کاربردی دارد؟

اگه میخواهی بدونی که روش علی الراس چیه و توی مالیات چه کاربردی داره این مقاله از تکس فارس برای تو نوشته شده پس با ما همراه شو

📌 خب بذار ساده بگم. توی هر جای دنیا که باشی، قانون های مالیاتی شوخی بردار نیستن. برای هر شرکتی، چه کوچیک چه بزرگ، چه کارگاه باشه چه یه کارخانه ی حسابی، ندونستن این قوانین می تونه خیلی گرون تموم بشه. شاید اولش فکر کنیم خب قانون سخته، ولی واقعیت اینه که اگه بدونی دقیقاً باید چی کار کنی، خیلی راحت می شه از دردسرهای مالیاتی فرار کرد.

یکی از مهم ترین چیزایی که شرکت ها باید جدی بگیرن، همین پر کردن فرم های اظهارنامه ست 📝.

این فرم ها باید توی زمان مشخص خودش تکمیل و به سازمان امور مالیاتی تحویل داده بشه. اما خب همیشه همه چی طبق برنامه پیش نمی ره. خیلی وقت ها پیش میاد که بعضی مودی ها یا اسناد و مدارکشون رو درست نگه داری نکردن 📂 یا حتی بعضی ها عمداً دنبال راهی می گردن که از مالیات در برن 🚫💰.

اینجاست که سازمان امور مالیاتی دست به یه کار دیگه می زنه. وقتی مدارک کامل نباشه یا اصلاً وجود نداشته باشه، کارشناسان مالیاتی خودشون دست به کار می شن و درآمد رو بر اساس برآورد و تخمین حساب می کنن. به این روش می گن «علی الرأس». یعنی مالیاتت نه با سند و مدرک، بلکه با حساب و کتاب تقریبی توسط کارشناس تعیین می شه.

🔎 روش علی الرأس هم مثل هر چیزی مزایا و معایب خودش رو داره. از یه طرف می تونه جلوی فرار مالیاتی بعضی ها رو بگیره و سیستم مالیاتی رو منظم تر کنه. ولی از طرف دیگه برای مودی هایی که مدارکشون ناقصه یا اشتباه شده، ممکنه باعث بشه مالیات بیشتری براشون در نظر گرفته بشه.

توی این مطلب قراره با هم ریشه ی ماجرای علی الرأس شدن مالیات رو بررسی کنیم، ببینیم چرا اتفاق میفته، چه خوبی هایی داره و چه بدی هایی. اگه توی مسیر کاری خودت هم احتمال داره با این موضوع برخورد کنی، خوندنش می تونه کلی بهت کمک کنه 😉.

روش علی الراس چیست و چه معنایی دارد؟

📌 تا حالا اسم «علی الرأس» به گوشت خورده؟ این اصطلاح توی دنیای مالیات زیاد شنیده می شه و خیلی از مودی ها باهاش سروکار پیدا می کنن. ماجرا از این قراره که وقتی یه مودی نتونه مدارک مالی درست و حسابی برای نشون دادن درآمدش ارائه بده یا وقتی اسناد و مدارکش از نظر سازمان امور مالیاتی قابل قبول نباشه، قضیه می ره سمت روش علی الرأس.

اینجا دیگه همه چی دست کارشناسای مالیاته 👨‍💼. اون ها با بررسی شواهد مختلف مثل میزان فعالیت اقتصادی، شرایط شغلی، اطلاعات محلی و حتی مقایسه با کسب وکارهای مشابه، می آن یه عدد تقریبی برای درآمد تعیین می کنن و بر اساس همون هم مالیات محاسبه می شه. یعنی دیگه خبری از اعداد دقیق و شفاف نیست، همه چی به تخمین و برآورد بستگی داره 🔎💰.

حالا جالبه بدونی که خود واژه ی «علی الرأس» توی لغت نامه دهخدا معنی دیگه ای داره. اونجا نوشته شده «از روی میل و اراده» یا «با رضایت کامل». یعنی انگار کسی کاری رو با دل و جون قبول کرده باشه. اما توی دنیای مالیات، علی الرأس اصلاً به این معنا نیست. اینجا فقط به یه روش خاص برای محاسبه مالیات اشاره داره که وقتی مدارک کافی وجود نداره، توسط سازمان مالیاتی و کارشناس ها انجام می شه ⚖️.

پس اگه بخوام ساده بگم، علی الرأس یعنی مالیاتی که نه بر اساس مدارک و اسناد دقیق، بلکه با حساب و کتاب تقریبی تعیین می شه. برای همینم خیلی وقت ها ممکنه رقمش با چیزی که خود مودی انتظار داره فرق داشته باشه.

مالیات علی الراس چیست؟

📌 «مالیات علی الرأس» همون مالیاتیه که وقتی نتونی مدارک درست و حسابی از درآمدت به سازمان مالیاتی بدی یا مدارکت ناقص باشه، سر و کله ش پیدا می شه. اینجا دیگه ممیز مالیاتی میاد وسط و به جای اینکه به کاغذ و سندهای تو استناد کنه، خودش با حساب و کتاب تقریبی درآمدتو تخمین می زنه و بر اساس همون هم مالیات برات تعیین می کنه.

🔎 نکته اینجاست که معمولاً این برآوردها خیلی بیشتر از چیزی در میاد که واقعاً درآمد داشتی. نتیجه ش هم مشخصه، مالیاتی که باید پرداخت کنی بیشتر می شه و همین موضوع معمولاً باعث نارضایتی خیلی از مودی ها می شه. چون حس می کنن چیزی که ازشون خواسته شده با واقعیت فاصله زیادی داره.

👨‍💼 توی این روش، دیگه خبری از بررسی دقیق مدارک خودت نیست. ممیز مالیاتی میاد از «قرائن مالیاتی» و اطلاعاتی که در دست داره استفاده می کنه. مثلاً فعالیت اقتصادی مشابه، گزارش های محلی یا حتی وضعیت کلی شغلتو می سنجه و بعد یه عدد تقریبی برای درآمدت درمیاره.

حالا سوال مهم اینه که چرا اصلاً مالیات یه مودی علی الرأس می شه؟ 🤔

چرا مالیات من علی الراس شده است؟

طبق ماده ۹۷ قانون مالیات های مستقیم، دلایلش ایناست:

اولیش اینه که اگه اسناد و مدارک مالیاتی تو به موقع تحویل ندی، سازمان راهی جز علی الرأس نداره.

دوم اینکه وقتی مدارکی که دادی ناقص باشه یا باهم نخونه، باز هم ممیز مجبوره خودش وارد عمل بشه.

سومین دلیل برمی گرده به عدم آگاهی از قوانین. خیلی وقتا مودی ها نمی دونن چه مدارکی باید نگه دارن یا چه چیزی رو باید گزارش بدن، برای همین نمی تونن اسناد درست ارائه بدن.

حالا بیا برات کامل توضیح بدم هر کدوم رو

📌 یکی از دلایلی که باعث می شه مالیات یه شرکت یا شخص حقیقی علی الرأس بشه، اینه که اظهارنامه شونو سر وقت تحویل ندن. وقتی سازمان امور مالیاتی توی تاریخ مقرر هیچ مدرکی ازت نگیره، طبیعتاً نمی تونه دقیق بفهمه درآمدت چقدره. اینجاست که ممیز مجبور می شه با توجه به سرنخ ها و شواهدی که داره، خودش تخمین بزنه و مالیاتو حساب کنه.

📂 حالا فرض کن مدارکی هم که تحویل دادی نصفه نیمه باشه یا باهم نخونه. مثلاً فاکتورها ناقص باشن یا دفاتر حسابداری پر از خط خوردگی باشه. اینجور وقتا هم ممیز می گه: خب وقتی اسناد کامل نیست، من باید بر اساس همین اطلاعات ناقص یه برآورد تقریبی انجام بدم. نتیجه ش هم معلومه، معمولاً رقم مالیات بالاتر از چیزی درمیاد که انتظارشو داشتی.

🤔 یه دلیل دیگه هم اینه که بعضی از مودی ها اصلاً نمی دونن قوانین مالیاتی چی می گه. مثلاً نمی دونن چه مدارکی باید نگه دارن یا اصلاً اظهارنامه شونو چطور پر کنن. همین بی اطلاعی باعث می شه یا اسناد درست ارائه ندن یا اصلاً چیزی ثبت نکنن. برای همین سازمان مجبور می شه با تخمین و حدس، مالیات رو مشخص کنه. تازه اگه از مشاوره های حرفه ای مثل تیم تکس فارس کمک بگیرن، خیلی از این مشکلات پیش نمیاد.

📊 از اون طرف، وقتی کلاً مدارک و مستندات مالیاتی ارائه نشه، یعنی هیچ گزارشی از دخل و خرج وجود نداشته باشه، ممیز دیگه دستش بسته ست. اینجور وقتا دیگه همه چیز می ره سمت ارزیابی تخمینی. برآوردی که معمولاً به ضرر مودی تموم می شه چون هیچ مدرک قابل استنادی وجود نداره.

چگونه ممیز مالیاتی از طریق تولید به فروش می رسد؟

ببین، وقتی بحث مالیات پیش میاد و اداره مالیات می خواد بر اساس روش علی الرأس (یعنی وقتی اظهارنامه یا مدارک درست ارائه نشده) مالیات تعیین کنه، یه سری فرمول برای تبدیل خرید و واردات به فروش وجود داره.

ولی وقتی پای تولید وسط باشه، داستان فرق می کنه. چون تولید فقط یه عدد خشک و خالی نیست، کلی عامل دیگه هم روش تأثیر می ذاره. واسه همین نمی شه یه فرمول ثابت براش نوشت. اگه هم فرمول ثابت بذارن، معمولا نتیجه اش ناعادلانه و غیرواقعی درمیاد.

✨ اینجاست که ممیز مالیاتی وارد عمل میشه. اون باید یه معیار درست و حسابی پیدا کنه که واقعا به تولید ربط داشته باشه. بعدش هم با تحقیق و بررسی دقیق، رابطه منطقی بین اون معیار و میزان تولید رو کشف می کنه. وقتی تونست تولید واقعی رو تخمین بزنه، همون رو ملاک می ذاره و فروش رو بر اساسش تعیین می کنه.

🔎 یه مثال بزنیم تا بهتر جا بیفته:

🔎 مثلا شرکت «گچ صدف» هیچ اظهارنامه و دفتری ارائه نداده. ممیز هم وقتی حساب ها رو چک کرده، فروش مستقیم شرکت رو پیدا نکرده. اما یه نکته کلیدی پیدا کرده؛ این شرکت تمام کیسه های گچش رو به طور رسمی از شرکت «تابان» خریده.

📄 بررسی لیست معاملات نشون داده که تو اون سال، شرکت تابان حدود ۲/۱ میلیارد ریال کیسه گچ به «گچ صدف» فروخته.

حالا برای محاسبه باید چندتا نکته رو در نظر بگیریم:

✨ اول اینکه میانگین نرخ هر کیسه ۵۰ کیلویی، ۵۰۰۰ ریال حساب شده.

✨ دوم اینکه میانگین فروش هر کیلو گچ، چیزی حدود ۲۰,۰۰۰ ریال بوده.

✨ سوم هم اینکه ضریب مالیاتی تولیدکننده طبق قانون ۸ درصد تعیین شده.

اینا کنار هم میشن فرمول اصلی که ممیز مالیاتی باهاش فروش رو تخمین میزنه و بعدش بر اساسش مالیات علی الرأس رو محاسبه می کنه.

📌 مزایا و معایب روش علی الرأس

اگه بخوایم روراست باشیم، روش علی الرأس همیشه یه موضوع بحث برانگیز بوده. یه عده خیلی دوستش داشتن چون سریع و راحت بود، یه عده هم ازش گلایه می کردن چون بعضی وقت ها باعث می شد مالیات سنگین تر از واقعیت بشه. پس بذار با هم دقیق تر بررسی کنیم.

✨ مزایا روش علی الراس

🔹 یکی از مهم ترین خوبی هاش این بود که زمان خیلی کمی برای تشخیص مالیات لازم داشت ⏱️. ممیز دیگه مجبور نبود همه دخل وخرج ها، هزینه ها یا ریز مخارج مؤدی رو خط به خط بررسی کنه. همین که فروش رو یه جورایی تخمین می زد و ضریب مالیاتی رو اعمال می کرد، کار تموم بود. این باعث می شد خیلی سریع نتیجه گیری کنن.

🔹 خوبی بعدی این روش، سادگی و راحتی در محاسبه بود 🧮. توی این روش فقط با دو تا متغیر سروکار داشتن: میزان فروش یا درآمد و ضریب مالیاتی. یعنی نه خبری از فرمول های عجیب غریب بود و نه نیاز به ساعت ها بررسی صورت های مالی.

🔹 از طرف دیگه، این روش برای ممیز مالیاتی یه جور سپر دفاعی محسوب می شد 🛡️. چون طبق قانون اجازه داشتن وقتی دفاتر مالی رد می شه از همین روش استفاده کنن. پس اگه مؤدی اعتراض می کرد، خیلی راحت می گفتن: «ما فقط فروش رو تخمین زدیم و ضریب رو گذاشتیم، همین.» و اگه سازمان مالیاتی هم ایراد می گرفت که چرا مالیات کمه، دوباره می گفتن: «اختیاری برای تغییرش نداشتم.» یعنی خیالشون هم از نظر قانونی راحت بود، هم از نظر وجدانی.

🛡️ سپر دفاعی ممیز مالیاتی

یکی از چیزایی که همیشه روش علی الرأس رو برای ممیزها جذاب می کرد، همین نقش سپر دفاعی بودنش بود. یعنی چی؟ بذار برات ساده بگم.

وقتی دفاتر مالی یه مؤدی رد می شد، قانون این اختیار رو به ممیز می داد که خیلی راحت بره سراغ روش علی الرأس. خب حالا اگه مؤدی می اومد و اعتراض می کرد که «این مالیاتی که حساب کردی غیرمنصفانه ست»، ممیز سریع جواب می داد که: «دفترهات رد شدن و من طبق قانون فقط می تونم از این روش استفاده کنم.» 😌

از اون طرف اگه سازمان امور مالیاتی هم بهش گیر می داد که «چرا مالیاتی که تشخیص دادی کمتر از حد انتظاره»، باز راحت می گفت: «من فقط فروش رو تخمین زدم و ضریب مالیاتی رو اعمال کردم، بیشتر از این کاری از دستم برنمیاد. قانون اجازه دخالت بیشتر بهم نداده.»

یعنی در واقع ممیز خودش رو پشت قانون قایم می کرد ⚖️ و اینطوری هم از سمت سازمان در امان بود، هم از طرف مؤدی. حتی از نظر وجدانی هم خیال خودش رو راحت می کرد چون می گفت طبق قانون عمل کرده.

❌ معایب روش علی الرأس

۱- یکی از بزرگ ترین مشکلاتی که روش علی الرأس به وجود می آورد، این بود که کم کم حس بی انگیزگی بین خیلی از مؤدی ها شکل می گرفت. 🤷‍♂️ چرا؟ چون وقتی می دیدن دفاتر مالی حتی به خاطر دلایل خیلی پیش پا افتاده رد می شه، به این نتیجه می رسیدن که اصلاً چرا باید انقدر وقت و انرژی بذارن و دفتر و سند دقیق آماده کنن. تهش ممیز می اومد و همه چی رو با برآورد خودش حساب می کرد. نتیجه این می شد که خیلی ها دیگه جدی دنبال ثبت درست اطلاعات مالی نمی رفتن و فکر می کردن تأثیری روی مالیات نداره.

۲- از اون طرف یه مشکل بزرگ دیگه هم به وجود می اومد که خیلی خطرناک بود: راه باز برای فرار مالیاتی 🚪💸. بعضی از کسب وکارها که سود واقعی شون خیلی بیشتر از اون چیزی بود که توی جدول ضرایب مالیاتی می اومد، عملاً خوشحال می شدن وقتی مالیات شون با این روش حساب می شد. چرا؟ چون هزینه های واقعی شون خیلی پایین تر از چیزی بود که توی ضرایب در نظر گرفته شده بود. این یعنی یه جورایی به نفع شون تموم می شد و باعث می شد حتی خودشون دنبال این باشن که دفاتر رد بشه تا مالیاتشون علی الرأس بشه.

به زبون ساده 📌 این روش هم باعث بی اعتمادی و بی حوصلگی توی ارائه اسناد می شد، هم راه رو برای بعضی ها باز می کرد که فرار مالیاتی کنن.

۳- افزایش هزینه دادرسی

خیلی وقت ها پیش میاد که مؤدی ها اطلاعات و مدارک مورد نیاز سازمان رو آماده می کنن، ولی دفاترشون بنا به دلایلی مردود اعلام می شه 😕. وقتی این اتفاق می افته، اون ها همه تلاش شون رو می کنن تا مالیاتشون با رسیدگی به دفاتر واقعی تعیین بشه. برای همین از تمام مسیرهای دادرسی مالیاتی استفاده می کنن؛ مثل توافق با مدیر مالیاتی، هیئت های مختلف مثل بند ۳ ماده ۹۷، هیئت بدوی، هیئت تجدید نظر، شورای عالی مالیاتی، هیئت ماده ۲۵۱ مکرر، ماده ۲۱۶، ماده ۲۴۹ و حتی دیوان عدالت اداری 👨‍⚖️. همه این مسیرها هزینه های زیادی داره و گاهی وقت ها حتی هزینه تشکیل این هیئت ها بیشتر از مالیاتیه که سازمان دریافت می کنه!

۴- کاهش ارزش مالیات وصولی به علت طولانی شدن دادرسی و تورم

همونطور که گفتیم، وقتی مؤدی ها احساس می کنن روش علی الرأس ناعادلانه ست، شروع می کنن به استفاده از همه ظرفیت های دادرسی 🏛️. این باعث می شه زمان وصول مالیات خیلی طولانی بشه و همین طول کشیدن، ارزش واقعی مالیات رو کم می کنه. چون تو این فاصله تورم اتفاق می افته و پول کم ارزش تر می شه 💸. نتیجه اینه که مالیاتی که از طریق علی الرأس وصول می شه خیلی کمتر از مالیاتیه که اگه با رسیدگی کامل به دفاتر و برگشت هزینه های غیرقابل قبول به دست می اومد.

📊 فرمول محاسبه مالیات علی الرأس

مالیات علی الرأس وقتی به کار میاد که سازمان مالیاتی نتونه مدارک دقیق درآمدی یک کسب وکار رو ببینه. برای محاسبه مالیات در این روش، یه فرمول ساده ولی مهم داریم:

درآمد مشمول مالیات = قرینه مالیاتی × ضریب مالیاتی

🔍 قرائن یا قرینه مالی

این ها همون نشونه هایی هستن که تقریبی از درآمد واقعی یک کسب وکار به ممیز مالیاتی می دن. مثلا میزان خرید و فروش، مقدار تولید و درآمد ناخالص کسب وکار. ممیزها از این قرائن استفاده می کنن تا بدون دسترسی به دفاتر کامل، یه برآورد منطقی از درآمد داشته باشن.

📈 ضریب یا ضرایب مالیاتی

ضریب مالیاتی یه عدد مشخصه که تو جدول ضرایب مالیاتی مشاغل قرار داده شده و برای محاسبه مالیات مشاغل مختلف به کار میره. این جدول هر ساله بر اساس شرایط اقتصادی و نیازهای مالیاتی کشور به روزرسانی می شه تا مالیات به شکل عادلانه و منصفانه تعیین بشه. ولی جالبه بدونید که از سال ۱۳۹۷ تا الان، این جدول ثابت مونده و تغییری نکرده.

💡 نکته مهم

با استفاده از این فرمول، ممیز می تونه بدون دسترسی به تمام دفاتر مالی و حسابرسی کامل، یه تخمین منطقی از مالیات مؤدی داشته باشه. البته همونطور که قبلا گفتیم، این روش بعضی وقت ها باعث اختلاف نظر بین مؤدی و سازمان مالیاتی می شه، چون مالیات بر اساس برآورده و ممکنه با درآمد واقعی تفاوت داشته باشه.

💼 مالیات علی الرأس پیمانکاری

مالیات علی الرأس برای پیمانکارها وقتی به کار میاد که نتونن مدارک و مستندات کافی برای اثبات درآمدشون ارائه بدن. منظور از پیمانکار حقیقی هم کسیه که به صورت فردی کار می کنه و شرکت رسمی ثبت نکرده. تو این شرایط، درآمد مشمول مالیات این افراد مثل درآمد سایر اشخاص حقیقی محاسبه می شه و وقتی مالیات به شکل علی الرأس تعیین می شه، نرخ ها بر اساس ماده ۱۳۴ قانون مالیات های مستقیم و به صورت تصاعدی اعمال می شن.

⚖️ تغییرات جدید و حذف علی الرأس

قانون گذاران تصمیم گرفتن روش علی الرأس رو حذف کنن و سازمان مالیاتی به جای اون، با بررسی دقیق دفاتر و گسترش منابع اطلاعاتی خودش، مالیات واقعی مؤدی ها رو تشخیص بده. اما تا تاریخ ۱۴۰۳/۰۷/۲۳، علی رغم اصلاحیه ها، علی الرأس به طور کامل حذف نشده و فقط اسم ضرایبش تغییر کرده و به «ضریب سود فعالیت» تبدیل شده.

💡 نکته مهم

حتی با تغییر نام، اساس کار تغییر نکرده و سازمان مالیاتی هنوز می تونه با بررسی شواهد و منابع اطلاعاتی، برآوردی از مالیات افراد داشته باشه. بنابراین پیمانکارها بهتره همیشه دفاتر و مستنداتشون رو مرتب نگه دارن تا از مشکلات احتمالی پیشگیری بشه و مجبور به پرداخت مالیات تخمینی بالا نشوند.

📊 جمع بندی

مالیات علی الرأس یکی از ابزارهای مهم و مؤثر در سیستم مالیاتی به شمار می آید. این روش به ممیزان مالیاتی کمک می کنه تا وقتی مؤدی مدارک و مستندات کافی ارائه نمی ده، با اتکا به قرائن مالی و تخمین های کارشناسی، میزان مالیات رو تعیین کنن. جدول ضرایب مالیاتی هم که نقش خیلی مهمی در محاسبه دقیق مالیات داره، باید هر سال به روز بشه تا تعیین مالیات به شکل منصفانه و عادلانه انجام بشه.

💡 نکته کاربردی
اگه دنبال مشاوره مالیاتی هستید، چه آنلاین و چه تلفنی، می تونید با شماره ما تماس بگیرید و از مشاورهای مجموعه تکس فارس راهنمایی بگیرید تا ابهامات مالیاتی شما به راحتی رفع بشه و نگرانی بابت محاسبه مالیات نداشته باشید.

سوالات متداول

مالیات علی الرأس چیست؟

مالیات علی الرأس به مالیاتی اطلاق می شود که در شرایطی که مودی قادر به ارائه مدارک و اسناد کافی برای اثبات درآمد خود نباشد، توسط ممیز مالیاتی بر اساس برآوردهای کارشناسی و قرائن موجود تعیین می گردد.

دلایل اعمال مالیات علی الرأس کدامند؟

این روش معمولاً به دلایل زیر اجرا می شود: ارائه نکردن مدارک مالی، ناقص بودن دفاتر و اسناد، عدم آگاهی از قوانین مالیاتی و یا عدم تسلیم اظهارنامه مالیاتی در مهلت مقرر.

آیا مالیات علی الرأس معمولاً بیشتر از مالیات واقعی است؟

بله، برآوردهای انجام شده توسط ممیز مالیاتی معمولاً بالاتر از درآمد واقعی مودی است تا ریسک کم اظهاری یا تخلف کاهش یابد.

روش محاسبه مالیات علی الرأس چگونه است؟

محاسبه بر اساس قرائن مالی و جدول ضرایب مالیاتی انجام می شود. فرمول کلی آن به شرح زیر است:

درآمد مشمول مالیات = ضریب مالیاتی × قرائن مالی

قرائن مالی شامل اطلاعاتی مانند میزان خرید و فروش، تولید و درآمد ناخالص مودی است و جدول ضرایب مالیاتی بر اساس شرایط اقتصادی و وضعیت مشاغل به روز می شود.

مالیات علی الرأس برای پیمانکاران نیز اعمال می شود؟

بله، اما در اصلاحیه های اخیر قانون مالیات های مستقیم تلاش شده است تا این روش به تدریج حذف شده و مالیات از طریق بررسی دفاتر و منابع اطلاعاتی تعیین گردد. تا زمان نگارش این متن، حذف کامل علی الرأس تحقق نیافته و صرفاً نام ضرایب تغییر یافته است.

مزایا و معایب این روش چیست؟

مزایا: تسهیل در محاسبه مالیات، سرعت در تعیین مالیات و ایجاد مصونیت قانونی برای ممیز مالیاتی.

معایب: کاهش انگیزه مودی برای ارائه اطلاعات، ایجاد بستر احتمالی برای فرار مالیاتی در برخی مشاغل و افزایش هزینه و طولانی شدن فرآیند دادرسی مالیاتی.

ممکن است برای شما مفید باشد:

حسابداری مالیاتی

روش دریافت کلید خصوصی سامانه مودیان مالیاتی

برای تولید محتوا متنی می توانید به تیم تکمان دیجیتال سرویس مراجعه کنید